واژه ی موبد در شاهنامه ی فردوسی - بخش 07 - موبد: پزشک / موبد: پیامبر / موبد: شاه

و.ک(002,7)

بر گزیده هایی از شاهنامه ی فردوسی

***
واژه ی موبد در شاهنامه ی فردوسی - بخش 07 - موبد: پزشک / موبد: پیامبر / موبد: شاه
 ***
برداشت مفاهیم متفاوت از موبد در شاهنامه فردوسی، فراتر از پندار عامه از موبد، به مفهوم ساده و مصطلح "مبلّغ، مرجع یا شارح ِ دینی".
حکیم طوس در شاهنامه، جایگاه های متعدد، متفاوت و گاه متضادی برای مفهوم موبد بر می گزیند.
***
موبد، پزشک:
بیامد یکی موبدی چرب دست/مر آن ماه رخ را به می کرد مست-
 بکافید بی‌رنج پهلوی ماه/بتابید مر بچه را سر ز راه-
 چنان بی‌گزندش برون آورید/که کس در جهان این شگفتی ندید-

*
ازان پس بکافید موبد برش/میان تهیگاه و مغز سرش-
بیاگند یکسر به کافور و مشک/به دیبا تنش را بکردند خشک-

موبد، در جایگاه پیامبری:
که موبد بد وپاک بودش سرشت/بمردی ورا نام بد زردهشت-

موبد، در جایگاه شاهی:
همان موبد موبدان اردشیر/ز لشکر بزرگان برنا و پیر-

*
همان موبد پاکدل اردشیر/کسی را که بینید برنا و پیر-

*
همان موبد موبدان اردشیر/اسیران که بودند برنا و پیر-

*
نه زو پرهنرتر به فرزانگی/به تخت و بداد و به مردانگی-
ورا موبدی بود بابک بنام/هشیوار و دانادل و شادکام-

*
همی لشکر آراست افراسیاب/دلش بود پردرد و سر پر شتاب-
سر موبدان شاه نیکی گمان/نشست از بر زین سپیده‌دمان-

*
برو خواندند آفرین بخردان/که ای شهریار و سر موبدان-
چنان هم همی بود بر اسب شاه/بدان تا ببینند رویش سپاه-

*
نبشتند پس نامه یی  بخردان،/به نزد سکندر سر ِ موبدان-

بهادر امیرعضدی